تغیر مسیر یافته از - علی بن حسین ضریر اصفهانی
زمان تقریبی مطالعه: 2 دقیقه
 

ابوالحسن علی بن حسین ضریر اصفهانی





ابوالحسن علی بن حسین ضریر اصفهانی، از ادباء و دانشمندان قرن ششم هجری در اصفهان بوده است.


۱ - معرفی اجمالی



ابوالحسن علی بن حسین بن علی ضریر اصفهانی نحوی معروف به «جامع العلوم» و «جامع باقولی»، از ادباء و دانشمندان قرن ششم هجری در اصفهان بوده است. وی در علم نحو و فنون اعراب از اساتید به شمار می‌رفته است. یاقوت حموی پس از معرفی و تجلیل از او گوید: باقولی در نحو و اِعراب به کعبه مانند است که فضلای عصر در درگاه اویند.

۲ - آثار و تالیفات



کتب زیر از اوست:

۱. «البیان فی شواهد القرآن»؛
۲. «تفسیر القرآن»؛
۳. «الجواهر»؛
۴. «شرح اللّمع»؛
۵. «علل القرائه»؛
۶. «کشف المشکلات و ایضاح المعضلات فی علل القرآن»؛
۷. «المجمل».
[۱] مهدوی، سیدمصلح‌الدین، دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج۱، ص۴۳۱-۴۳۲.
[۳] آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، ثقات العیون، ص۱۸۵-۱۸۶.
[۵] فقیه ‌ایمانی، مهدی، تاریخ تشیّع اصفهان، ص۲۷۸.
[۷] قمی، شیخ عباس، الکنی و الالقاب ج۲، ص۱۳۸.
[۹] دهخدا، علی‌اکبر، لغت نامه دهخدا: ذیل «ابوالحسن»، ص۴۰۹.
[۱۲] تفضلی، آذر، فرهنگ بزرگان اسلام و ایران، ص۳۵۳.


۳ - پانویس


 
۱. مهدوی، سیدمصلح‌الدین، دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج۱، ص۴۳۱-۴۳۲.
۲. مدرس تبریزی، محمدعلی، ریحانه الادب، ج۱، ص۳۸۲.    
۳. آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، ثقات العیون، ص۱۸۵-۱۸۶.
۴. یاقوت حموی، یاقوت بن عبدالله، معجم الادباء، ج۴، ص۱۷۳۶.    
۵. فقیه ‌ایمانی، مهدی، تاریخ تشیّع اصفهان، ص۲۷۸.
۶. موسوی خوانساری، میرزا محمدباقر، روضات الجنّات، ج۵، ص۲۵۱.    
۷. قمی، شیخ عباس، الکنی و الالقاب ج۲، ص۱۳۸.
۸. کحاله، عمررضا، معجم المؤلفّین، ج۷، ص۷۵.    
۹. دهخدا، علی‌اکبر، لغت نامه دهخدا: ذیل «ابوالحسن»، ص۴۰۹.
۱۰. آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذّریعه الی تصانیف الشیعه، ج۴، ص۲۶۸.    
۱۱. بابانی بغدادی، اسماعیل بن محمد، هدیه العارفین، ج۱، ص۶۹۷.    
۱۲. تفضلی، آذر، فرهنگ بزرگان اسلام و ایران، ص۳۵۳.


۴ - منبع



مهدوی، سیدمصلح‌الدین، اعلام اصفهان، ج۴، ص۴۹۷.    






آخرین نظرات
کلیه حقوق این تارنما متعلق به فرا دانشنامه ویکی بین است.